1. Mai 1519. Cloux, Frankrike
Eg skal prøve å skrive så bra eg kan no, slik at mine etterkommere som les denne dagboken forstår meg. Sjølv om alle idene mine, meiningar og verk er skrive både baklengst og utan punktum eller komma, skal dette siste verket av eit dagbokinnlegg vere meir riktig slik almennheten ville skrive det. Senga er varmare enn aldri før, eg har tent fem stearinlys, og duften av klementinskallet på nattbordet fyllar rommet. Det er I slike bel eg byrjar å undre, å denne gongen over meg sjølv om mitt eige liv. Det har vore langt, å eg meiner og håpar eg har sett spora mine her I verda å blir huska for kven eg er og kva eg har gjort.
Eg håpar at måleriet av Mona Lisa hengar eit stad, kanskje på eit stad kor mange kan sjå det og undre seg over kvifor ho smiler. Eg håpar eg kan vere mine etterkommeres inspirasjonskilde, slik at dei òg kan gjere utspring for kreativiteten sin, evner og skepsis. Eg har undra heile livet på mennesket og det som er rundt oss. Difor har eg valt å vie livet mitt som målar, arkitekt, ingeniør, forskar og vitskapsmann. Eg følar eg har lyktast, men skulle ynskja eg hadde meir tid på denne jorda til å vere menneske litt lengjer. Eit av dei beste minna mine er utan tvil då eg var fjorten år, når faren min sette meg i lære hos Andrea Di Cione. Han var den største kunstreneren eg visst om, og gav meg massar av kunnskap og hadde særs stor innverknad på meg. Seinare har konstruksjonane mine og tekninger vorte realisert, å malerier verdsatt av mange menneske.
Alt har sjølvsagt ikkje vore ein dans på roser. Eg har opplevt vonde ting, men noko av det vondaste må vere å bli skuldgjeve for homoseksuell samband med ein sytten år gammal modell. Eg har ikkje hatt den beste kontakten med kvinner, men eg trur dei fleste trur meir om meg enn dei eigenleg veit. Sjølv om livet mitt har bestått av oppturar og nedturar er eg takknemmelig for at eg har kome så langt som eg har gjort. Eg håpar så inderleg at verda fortset med vitskapen og kunst, og at dei får nytte av det eg har gjort.
-Leanardo di ser Piero da Vinci
